บทที่ 352

ถ้อยคำนั้นแขวนค้างอยู่กลางอากาศ ดุจคมดาบต้องแสง

โรแนนยังไม่เอ่ยคำใดในตอนแรก ห้องหนังสือทั้งห้องราวกับกลั้นหายใจไปพร้อมกับเขา—เสียงประทุแผ่วๆ ของไฟในเตาผิง แสงเรืองรองตามสันหนังสือเก่า โถแก้วที่สาดแสงสีทองพาดผ่านโต๊ะ เขามองเพียงบุตรชายของตน ดวงตาอ่อนโยนและเสาะหา ราวกับสัมผัสได้ถึงประโยคส่วนที่เหลือซึ...